Odetta — pegaz (w nocy, w dzień łabędź), klacz. Ponyfikacja Odetty z baletu Piotra Czajkowskiego pt. „Jezioro Łabędzie”.
Wygląd[]
W nocy[]
Odetta to jasnoniebieska pegazica o lazurowych oczach i różowej grzywie z lawendowymi refleksami. Jej znaczek to białe pióro. W grzywie nosi trzy białe łabędzie pióra.
W dzień[]
W dzień Odetta zmienia się w łabędzia. Wygląda wtedy jak typowa przedstawicielka gatunku łabędzia krzykliwego. Na głowie ma opaskę z trzema piórami łabędzia czarnego.
Historia[]
Na dworze królewskim odbywa się przyjęcie z okazji urodzin księcia Zygfryda. Książę jest jednak nieswój, unika przyjaciół i niechętnie daje się namówić na taniec z dwiema przyjaciółkami. Dla księcia tańczy społeczność dworu. Zygfryd otrzymuje od swoich przyjaciół prezent urodzinowy, którym jest kusza do polowań na ptaki. Gdy zabawa zaczyna nabierać tempa, pojawia się królowa – matka Zygfryda. Posłańcy wnoszą portrety trzech księżniczek – matka oznajmia Zygfrydowi, że powinien już wybrać swoją ukochaną. Zygfryd protestuje, lecz matka jest nieugięta.
O zachodzie słońca przyjęcie kończy się. Zygfryd jest znacznie czymś zaniepokojony. Benno proponuje księciu nocne polowanie nad brzegami pobliskiego jeziora. Książę daje się namówić przyjacielowi i ruszają na polowanie. Nadlatują łabędzie. Przestraszony Zygfryd mierzy z kuszy, gdy w tym momencie najpiękniejszy ptak przemienia się w piękną klaczkę – Odettę. Odetta opowiada księciu swoją historię: została zamieniona w łabędzia przez złego czarownika Rotbarta, i mieszka wraz z innymi łabędziami tu, nad jeziorem. Czar pryśnie, gdy jakiś kucyk ofiaruje jej swoją miłość na wieki. Zygfryd przysięga Odecie kochać ją na zawsze. Para tańczy. Przybywa Rotbart. Książę chce zabić czarnoksiężnika, ale Odetta go powstrzymuje – w ten sposób nigdy nie uwolni się ze złego czaru. Rotbart zamienia Odettę na powrót w łabędzia.Bal w pałacu księcia. Tego wieczoru Zygfryd powinien wybrać ukochaną spośród przybyłych księżniczek. Każdej z kandydatek towarzyszy orszak z rodzinnego kraju. Kolejno prezentują się: księżniczka canterlocka i jej orszak, księżniczka manehattańska i jej towarzysze oraz księżniczka fillydelphijska.
Książę pozostaje nieugięty, jednak matka naciska że powinien wybrać narzeczoną. Książę odrzuca wszystkie kandydatki. Fanfary obwieszczają przybycie jeszcze jednej księżniczki. Tajemniczy nieznajomy wprowadza księżniczkę w czerni, łudząco podobną do Odetty. Książę jest zachwycony, że na bal przybyła jego ukochana. Orszak tajemniczej panny wykonuje taniec. Zygfryd i rzekoma Odetta tańczą – Odylia, córka Barona von Rotbarta, bo to ona pojawiła się na balu kusi księcia naśladując taniec Odetty. Uszczęśliwiony książę oznajmia matce, że to tą księżniczkę chce poślubić, i prosi opiekuna Odyli o kopytko klaczy. Przysięga jej wieczną miłość. Wówczas księżniczka i jej opiekun ukazują swoje prawdziwe oblicza. Zygfryd uświadamia sobie, że złamał obietnicę daną Odettcie i biegnie nad jezioro.
Zgromadzone nad jeziorem łabędzie wysłuchują opowieści Odetty o niewierności księcia. Księżniczka rozpacza, że już nigdy nie wydostanie się z pod czaru Rotbarta. Przybywa Zygfryd i prosi Odettę o przebaczenie. Pojawia się Rotbart i próbuje rozdzielić zakochanych. Jego czar jest zbyt śliny: książę nie dotrzymał przysięgi danej Odettcie, więc Odetta musi już na zawsze pozostać łabędziem. Księżniczka zanurza się w wodzie. Zygfryd chce za nią podążyć lecz drogę zasłania mu Rotbart, po czym książę zrywa z niego maskę. Rotbart ginie, a książę z rozpaczy rzuca się do jeziora. Przybywa Benno, szukając Zygfryda łabędzie wskazują mu wody jeziora. Po chwili przyjaciel wyciąga z wody ciało Zygfryda a nad jeziorem ukazuje się duch Odetty.