Ten, który nadchodzi...
Obrazek mojego autorstwa.
Jednorożec
Ogier
| Zajęcia | Przemierzanie Equestrii. Pomoc ciężko chorym. Pomoc przy pochówkach. Przygotowywanie eliksirów i ziół. |
|---|
| Rodzina | |
|---|---|
| Rodzice | Adiunctis Medicamentum (Ojciec) Aegrosa Prodest (Matka) |
| Dziadkowie | Elixir Mortis (Dziadek)
Potione Vitae (Babcia) |
| Wygląd | ||||
|---|---|---|---|---|
Grzywa |
Sierść |
Oczy | ||
| ||||
Noctis Adeo Maeandri (łac. Grabieżca Nocnej Pory) — Ogier, jednorożec, podróżnik. Przemierza Equestrię, by poznać każdy jej najdalszy zakątek. OC użytkownika TheDarkAlicorn.
Historia Postaci[]
Dzieciństwo[]
Ogier urodził się i mieszkał w Canterlocie, w niewielkiej aczkolwiek kochającej się rodzinie. Jego tata jest alchemikiem, zaś mama zajmowała się chorymi w Canterlockim szpitalu jako pielęgniarka. Jako źrebię bardzo fascynował się zawodem ojca i tak jak on chciał eksperymentować. Był również bardzo zżyty z matką i sporo czasu spędzał z nią. Czasami nawet mama zabierała go ze sobą do szpitala by mógł jej pomagać przy chorych co robił z wielką chęcią. Krótko mówiąc lubił oba zawody swoich rodziców, dzięki czemu jego pasje rozwinęły się w tym kierunku. Dopóki nie poszedł do szkoły nie miał zbyt wielu znajomości, co prawda bawił się od czasu do czasu z dziećmi z sąsiedztwa, jednak gdy tylko mógł wolał spędzać czas z matką bądź ojcem.
Lata szkolne[]
Dla ogiera w końcu nadszedł czas nauki, wciąż interesował się medycyną i alchemią. Szkołę zaczął w bardzo dobrym rytmie, ponieważ od samego początku wiedza łatwo przyswajała mu się do głowy, miał dobre oceny nauczyciele nie mieli z nim problemu. W jego krótkim życiu towarzyskim również nie było jakiś specjalnych problemów. Miał kilku znajomych i nie miał większych problemów z dostosowaniem się do społeczeństwa. W wolnych chwilach dalej obserwował ojca i jego eksperymenty alchemiczne. Szkoła podstawowa minęła mu bez większych problemów z nauką czy otoczeniem. Za ukończenie szkoły z dobrymi ocenami ojciec kupił mu zestaw małego alchemika, ponieważ bardzo chciał by syn poszedł w jego ślady. Mama zaś dała mu w prezencie stetoskop, ponieważ równie mocno chciała by jej jedyny syn poszedł w jej ślady. Źrebak był jeszcze za młody by wybrać, przecież dopiero co skończył szkołę podstawową, przyszłość dopiero przed nim. Jemu samemu podobały się obydwa kierunki, alchemia jak i medycyna i nie mógł wybrać między nimi.
Wakacje na wsi[]
Dziadkowie ogiera mieszkali na wsi, z dala od Canterlotu gdzie jak mówili jest "za dużo hałasu". Oni po prostu lubili ciszę i spokój. O wiele bardziej cieszyli się prostym wiejskim życiem, niż zabieganym miastowym trybem żywota. Młody Noctis uwielbiał spędzać każde wakacje ze swoimi dziadkami na wsi. Wszak nie wszystko w życiu wychodzi idealnie, podczas jednego z eksperymentów młodego adepta alchemii coś poszło nie tak, i stodoła a także inne pobliskie budynki stanęły w płomieniach. Dziadek zdążył ocalić ogiera z płonącej stodoły. Po całym zajściu źrebak bardzo rozpaczał i obawiał się że jego dziadkowie nigdy mu tego nie wybaczą, jednak tak się nie stało. Oboje bardzo kochali swojego wnuczka, i mimo wyrządzonych przez niego szkód nie potrafili się na niego gniewać. Ogier pomagał swojemu dziadkowi a także innym kucykom w odbudowie spalonych budynków. Pracował od świtu do nocy by naprawić zniszczenia. Mimo tego że był tylko małym źrebakiem to potrafił bardzo długo pomagać swemu dziadkowi, wiedział że musi się odwdzięczyć za to co się wydarzyło. Mimo tego incydentu ogier ani jego dziadkowie nie zrazili się do siebie i Noctis dalej przyjeżdżał do nich co wakacje.
Młodość[]
Nauka[]
Relacje[]
Relacje z Rodzicami[]
Ogier jest dość mocno zżyty ze swoją rodziną. Z mamą zawsze mógł porozmawiać na różne tematy, natomiast z ojcem dzielił swe pasje i zainteresowania. Noctis kocha i szanuje swoich rodziców, nigdy nie był typem buntownika, i nie sprzeciwiał się jakoś specjalnie ich woli. Nie było ku temu powodów, rodzice nie narzucali mu wielkich wymagań czy też zakazów. Chcieli po prostu by ich jedyny syn był szczęśliwy. Noctis od dzieciństwa uwielbiał kuchnię swojej mamy i zawsze dobrze wspomina jej obiady, czy podwieczorki. Mama ogiera była zawsze gotowa mu pomóc, czy to w lekcjach czy w innych potrzebujących jej uwagi sprawach. Natomiast z ojcem młody kucyk spędzał czas wolny, poświęcali go razem na ich wspólne zainteresowania. Również razem się uczyli, jego tata zawsze chętnie pomagał mu rozwijać się w dziedzinach ścisłych. Na wieść, iż ogier zamierza opuścić rodzinny dom i podróżować po Equestrii rodzice nie byli przeciwni. Wiedzieli jaka jest jego misja, i byli z niego naprawdę dumni, że obrał sobie właśnie taką drogę życia.
Relacje z Dziadkami[]
Wygląd[]
Sylwetka[]
Oczy[]
Posiada dość duże czerwone oczy, nigdy nie miał problemów ze wzrokiem. Widzi równie dobrze na bliskie jak i dalekie odległości. Od dzieciństwa umiał uchwycić drobne szczegóły, obecnie przydaje mu się to chociażby przy jego drobnych zabiegach chirurgicznych. Jedno oko zawsze zasłania mu grzywa. Przez co właściwie "go nie używa". Działanie to jest celowe, ponieważ zasłonięte oko jest przyzwyczajone do ciemności i podczas dużego mroku jest to przydatna funkcja.
Sierść[]
Jego sierść jest biała i gładka. Nie jest ona jednak śnieżno biała, jej kolor praktycznie niezauważalnie wpada w szarość.
Grzywa i Ogon[]
Jego grzywa i ogon są koloru ciemno granatowego ciężkiego jak noc. Zarówno grzywa jak i ogon są proste, i gładko opadają w dół. Grzywę nosi zawsze zaczesaną na prawą stronę która opada i zasłania jego prawe oko.
Ubiór i Akcesoria[]
Noctis nie przepada za dużą ilością dodatków. Stałym elementem jego wyposażenia jest duża, niebieska torba, zakładana przez jego grzbiet. Ogier nosi w niej niezbędne zioła, lekarstwa, eliksiry, opatrunki, oraz inne medykamenty. Poza tym znajdziemy w niej przedmioty takie jak: kompas, igła i nici do szycia (również chirurgiczne), manierkę, menażkę, oraz krzyż i wodę święconą (których używa przy pochówkach). Kiedy ogier wyruszał z rodzinnego domu dostał od mamy srebrny łańcuszek z krzyżykiem, nie lubi nosić go na szyi jednak obiecał swojej matce iż będzie go miał zawsze przy sobie. Dlatego też zainstalował go przy zapięciu torby dzięki czemu jest z nim w każdej podróży.
Charakter[]
Opanowanie[]
Rozwaga[]
Inteligencja[]
Ciekawość Świata[]
Ogier uwielbia uczyć się wciąż nowych rzeczy, każda nowo poznana ciekawostka sprawia mu radość. Uwielbia poszerzać swą wiedzę w zakresie alchemii i medycyny czyli jednocześnie jego pasji. Poza tym lubi każdą dziedzinę nauki, dzięki swym podróżą bardzo wiele się dowiedział o swoim świecie, poznał wielu ciekawych ludzi, poznał inne kultury, a także zaprzyjaźnił się z kilkoma innymi kucykami w różnych zakątkach Equestrii.
Podróże[]
Canterlot[]
Canterlot, czyli miejsce jego zamieszkania a także początek jego długiej i pełnej wrażeń wędrówki. To, że tam mieszka nie oznaczało przecież że nie zwiedzi tego pięknego miasta. Jak postanowił tak i uczynił jego pierwsza podróż nie obfitowała w jakieś szczególne wydarzenia. Przemierzał miasto od wąskich uliczek aż po Canterlockie zabytki.
Ponyville[]
Appleloosa[]
Baltimare[]
Filly Delphia[]
Manehattan[]
Kryształowe Królestwo[]
Cloudsdale[]
Tall Tale[]
Vanhoover[]
Las Pegasus[]
Pomoc Chorym[]
Sporządzanie Mikstur i Lekarstw[]
Sporządzanie Recept[]
Pomoc Medyczna[]
Ogier niesie pomoc medyczną w każdej krainie którą odwiedza. Kiedy zaczynał swe podróże posiadał jedynie podstawowe wykształcenie medyczne, które zdobył z nauki i studiowania wielu ksiąg. Wraz z upływem czasu jednak, nabrał dużo więcej doświadczenia które zdobył praktycznie podczas pomocy chorym. Obecnie przemierzając Equestrię udziela pomocy każdemu kucykowi, który jej potrzebuje. Bardziej lub mniej wymagająca opieka medyczna to jego specjalność. Zawsze nosi ze sobą swój zestaw medyczny, składający się z: bandaży, chininy, środków przeciwbólowych, igły i nici do szycia, wody utlenionej oraz innych środków odkażających. W obecnych czasach wśród kucyków zdarza się wiele wypadków przy których ogier jest w stanie pomóc. Potrafi wszystko od założenia opatrunku, przez zakładanie usztywnień na złamania, aż do szycia ran otwartych.
Pomoc Przy Pochówkach[]
Zdarza się, iż czasami nie uda mu się wyleczyć chorego kucyka. Jeżeli pod jego opieką kucyk przegra z chorobą, jest mu niezmiernie przykro i nie może odejść obojętnie. Zostaje do samego końca, i pomaga rodzinie należycie przygotować pochówek, pomaga również w ceremonii pogrzebowej jak i samym pochówku zmarłego. Robi tak za każdym razem kiedy odniesie klęskę w leczeniu chorego, z początku czynności pogrzebowe nie wychodziły mu zbyt dobrze, w raz z upływem czasu jednak nabrał do tego należytej wprawy. Cóż, ta umiejętność to może nie powód do dumy, jednakże nie można mu odmówić bycia honorowym.